In alle vroegte komen we aan in santa cruz om door te vliegen naar good old brasil!! Al het nieuws over de noodtoestanden in bolivia maken toch dat we gestressed reizen in dit welliswaar prachtige land en zo pikken we nog wat carnaval mee! Maar Brazilië inkomen via bolivia doe je niet zomaar..ze zijn in brazilië niet bepaald dol op arme bolivianen. Zo hebben we bij de incheckbalies in la paz en santa cruz al hele discussies zien ontstaan als bolivianen voor langere tijd brazilië willen in reizen en in santa cruz wordt je hele koffer nog eens aan een uitgebreide check blootgesteld. Voor je neus wordt met plastic handschoentjes je hele handbagage een voor een doorgesnuffeld en bij elk willekeurig object wordt er even heel moeilijk gekeken..zelfs naar je wcrol of camera.. 'mmm..su camara...mmm..es un camara verdad?' nuttige inspectie ;) In mijn tas stuitten ze op een mogelijke serieuze dreiging..een twintigtal witte pillen worden met argwaan uit mijn tas gevist. 'Que?' bromt mijn douanemacho..'Eh..contra bébé..no quiero embarrassada..' Whahaha daar gaat je jaar spaanse cursus..weet je nog net uit te stamelen dat het iets is tegen babies is..na een betekenisvolle blik gewisseld te hebben met zijn collega gelooft hij me..Ik moet erg geloofwaardig hebben gekeken bij de zin 'No quiero bébé' :P Fluitend loop ik door de douane als ik breg bij een andere douanier een dansje zie doen met een bolhoed op (????) goed...what is she doing?? Aangezien ze er nog bij lacht voorzie ik vooralsnog geen problemen..blijkt later dat de douanier serieus vroeg waarom ze een boliviaanse bolhoed wilde meenemen naar brazilie en aangezien bregjes spaans nog steeds tot si en non beperkt is, deed ze dus maar even een dansje met de bolhoed op (Als in: we gaan er thuis mee volksdansen of zo? whahaha).
Een paar uur later landen we in het altijd idyllische (not!) sao paulo en de regen klettert heerlijk op onze backpacks..! De lucht is zo grijs dat heel sao paulo - een stad waar grijs zo'n beetje een leidmotief is - tegen zijn eigen deprimerende achtergrond verdwijnt. Als we een taxi naar ons vooraf geboekte hostel willen nemen, kijkt de overigens irritant perfect gestylede dame van de peperdure taxicentrale desk - sta jij in je vieze vliegtuig met gefrituurd haar hoofd - ons vreemd aan. Niet geheel onbegrijpelijk gezien onze verwilderde look maar al snel blijkt dat ons hosteladres niet bestaat in sao paulo..Breg blijkt een hostel te hebben geboekt in een ander sao paulo in het land..nein!! Sta je dan met carnavalstijd in mega sau paulo..maar goed..we laten ons niet kisten (al heeft bregje een soort moeilijk momentje met zichzelf, haar hoofd spreekt boekdelen) en weten nog 2 dormbedden te regelen in een hostelling international in een van de veiligste wijken van sao paulo..villa madalena. Voor het schamele bedrag van omgerekend 60euro (Au, die prijzen in deze stad) betalen we de vliegtuigtaxi naar ons hostel from hell. Het is er klein, smerig, je moet je eigen bed opmaken om vervolgens te constateren dat je voorgangster er een set zwarte haren heeft achtergelaten en posters met de teksten 'be smart, use a condom' lachen ons toe..ieuw! Maar goed..we hebben een dak boven ons hoofd en boeken als de wiedeweerga een ticket naar het noorden van het land, richting caraiben. Vanwege de carnavalsdrukte moeten we echter nog drie volle dagen in ghetto sao paulo doormaken..en daar hebben we natuurlijk echt heel veel zin in....
Maar wat blijkt natuurlijk..als je verwachtingen onder het nulpunt liggen, blijkt het nog best een leuke tijd te worden..De wijk villa madalena is een soort oase van rust in deze concrete jungle met mooie villa's, kaarsrechte compounds met meterhoge hekken, stoere paulistas met te glimmende gucci zonnebrillen op in te grote landrovers en flashy boetiekjes met te europese paspoppen. Hoe onaantrekkelijk dit natuurlijk ook eigenlijk is als je reist en op zoek bent naar cultuur, ..., in een te chaotische en onveilige stad als sao paulo is het wel even prettig. Maar het is wel ontzettend typisch voor de gescheiden werelden van brazilië..arm en rijk leeft hier duidelijk NIET naast elkaar en wil ook eigenlijk het liefst niets met elkaar te maken hebben. Hekken ertussen, jezelf opsluiten in een compound en vooral doen alsof die letterlijk bergen aan zwervers in el centro er niet zijn. Tegelijkertijd zijn er ook hele bijzondere plekken in deze stad die je hart toch weer sneller laten kloppen..zo eindigen we die avond in een louche buurt met onze die avond nog opgeduikelde vriend uit sao paulo in een fantastische sambabar met te bizar goede livemuziek..een zestigjarige braziliaan in te mooie pantalon en zeskoppige band zingt de sterren van de hemel over zijn land, de liefde, de armoede en vriendschap en zelfs wij stijve europeanen dansen hier de samba alsof we het al jaren doen en dat kan hier wel tussen jong en oud, traditioneel en modern, arm en rijk. De nodige biertjes en natuurlijk weer extreem verliefde braziliaanse stellen die niets anders doen dan heel de avond gepassioneerd zoenen maken dat zelfs bregje even uit haar laagconjunctuurtje stapt ;) met een brit met knotje..Wat een heerlijke avond! En dan maar weer hopen dat de taxi in deze megastad (20mln inwoners) je weer thuis brengt want met richtingsgevoel kom je hier nergens.
Wat wel een beetje vervelend bleef in sao paulo was de onophoudelijke regen, maar dat gaf ons een goede reden om het museumpark van sao paulo in te duiken..parque ibupreara..een prachtig park - met grijze luchten en regen dat wel - vol met musea van onze braziliaanse vrind (vrind wordt mijn nieuwe stopwoord geloof ik ) niemeyer en tropische plantages. Van concrete jungle even in een werkelijke jungle zeg maar..helaas was het museum voor moderne kunst vanwege verbouwing gesloten - mmm..sounds like home - en konden we alleen twee wisselexpo's van hedendaagse kunstenaars bewonderen. Zij reflecteerden in hun werk op de totstandkoming van de moderne staat brazilië en bekritiseerden veelal het rigide geloof daarbij in maakbaarheid en planning met uiteraard het failliet van een volledig op de tekentafel ontworpen stad als brasilia als ijkpunt. Ook bezochten we het museum voor afrobraziliaanse kunst..een fantastisch gebouw met enorme expositieruimtes waar je als tentoonstellingsmaker je lol in op kan...En dat had deze beste man of vrouw dan ook naar hartelust gedaan. Wat een overdaad aan verhalen en beelden! Zo'n beetje de hele (kunst) geschiedenis van de zwarte bewoner van deze aardbol werd in dit museum verteld, of daar werd iig een poging toe gewaagd..Kriskras door het museum zien we resten van schepen waarmee slaven naar brazilië zijn gevoerd tot kostuums van braziliaanse dames uit bahia tot stijlkamers van portugese kolonialen en de plaats die bedienden daarin innamen tot hedendaagse fotografie van een haïti na de aardbeving tot impressionistisch werk van afrikaanse schilders..aaah! Wat een overdaad! Maar misschien ook typisch voor het fenomeen wereldmuseum, museum voor nietwesterse kunst of hoe ze zich tegenwoordig ook willen
noemen..wat is niet-westers? Hoe vertel ik niet alleen een historisch verhaal maar vertel ik ook over het hier en nu? Wat betekent dit verleden nu eigenlijk voor het nu en laat ik kunst zien die zich naar westerse trends aanpast of wil ik mij beperken tot sociaalculturele objecten? Een prachtige collectie maar duidelijk een museum op zoek naar het verhaal dat zij wil vertellen.
Ook bezochten we het biennale gebouw waar de opbouw van de sao paulo fashionweek plaatsvond - shit we zijn te vroeg hier! - , de louise bourgeois spin en wandelden we vooral door het prachtige park waar zo'n
beetje heel zichzelf respecterend 'urban' jong sao paolo samen kwam om te skaten in dit niemeyer 'skatepark'..Wandelend door sp valt overigens op hoe multicultureel (irritant woord is dit eigenlijk geworden) sp eigenlijk is..sp is een grote mix van mensen uit alle delen van de wereld. Twee internationale studenten vertelden ons in een bar dat discriminatie op basis van geld vaker voorkomt dan discriminatie op basis van culturele afkomst of ras want iedereen heeft hier familie of vrienden die wel ergens een 'mix' van zijn...Rotterdam een multiculturele stad? eat your heart out! Geheel in deze traditie rondden we de avond dan ook af in een bar met een mix van mexicaanse, colombiaanse, argentijnse en canadese dames terwijl we werden voorzien van biertjes door onze costa ricaanse barman! Het is nog mogelijk..multiculturale steden zonder multiculturele issues...
's avonds pakten we tevreden de backpack in...omdat we dat hostel hol uit mochten - die laatste dag hadden we door waterproblemen met 35 hostelgasten 1 toilet en douche tot onze beschikking..gadverrr..maar ook omdat we tevreden op vier dagen sp terug keken..We doorkruisten een uur lang met 30kg bagage het metrostelsel van sp om belachelijke taxikosten te vermijden, checkten in bij tam airlines - waar we door de voltallige vrouwelijke ! crew van tam werden ondervraagd over onze prachtige haarkleur..oh my god is it real? - en stapten op het vliegtuig naar de cariben, op naar de zon!
Voor foto´s van sao paulo:
http://www.flickr.com/photos/annedehaij/sets/72157626195516468/
Een paar uur later landen we in het altijd idyllische (not!) sao paulo en de regen klettert heerlijk op onze backpacks..! De lucht is zo grijs dat heel sao paulo - een stad waar grijs zo'n beetje een leidmotief is - tegen zijn eigen deprimerende achtergrond verdwijnt. Als we een taxi naar ons vooraf geboekte hostel willen nemen, kijkt de overigens irritant perfect gestylede dame van de peperdure taxicentrale desk - sta jij in je vieze vliegtuig met gefrituurd haar hoofd - ons vreemd aan. Niet geheel onbegrijpelijk gezien onze verwilderde look maar al snel blijkt dat ons hosteladres niet bestaat in sao paulo..Breg blijkt een hostel te hebben geboekt in een ander sao paulo in het land..nein!! Sta je dan met carnavalstijd in mega sau paulo..maar goed..we laten ons niet kisten (al heeft bregje een soort moeilijk momentje met zichzelf, haar hoofd spreekt boekdelen) en weten nog 2 dormbedden te regelen in een hostelling international in een van de veiligste wijken van sao paulo..villa madalena. Voor het schamele bedrag van omgerekend 60euro (Au, die prijzen in deze stad) betalen we de vliegtuigtaxi naar ons hostel from hell. Het is er klein, smerig, je moet je eigen bed opmaken om vervolgens te constateren dat je voorgangster er een set zwarte haren heeft achtergelaten en posters met de teksten 'be smart, use a condom' lachen ons toe..ieuw! Maar goed..we hebben een dak boven ons hoofd en boeken als de wiedeweerga een ticket naar het noorden van het land, richting caraiben. Vanwege de carnavalsdrukte moeten we echter nog drie volle dagen in ghetto sao paulo doormaken..en daar hebben we natuurlijk echt heel veel zin in....
Maar wat blijkt natuurlijk..als je verwachtingen onder het nulpunt liggen, blijkt het nog best een leuke tijd te worden..De wijk villa madalena is een soort oase van rust in deze concrete jungle met mooie villa's, kaarsrechte compounds met meterhoge hekken, stoere paulistas met te glimmende gucci zonnebrillen op in te grote landrovers en flashy boetiekjes met te europese paspoppen. Hoe onaantrekkelijk dit natuurlijk ook eigenlijk is als je reist en op zoek bent naar cultuur, ..., in een te chaotische en onveilige stad als sao paulo is het wel even prettig. Maar het is wel ontzettend typisch voor de gescheiden werelden van brazilië..arm en rijk leeft hier duidelijk NIET naast elkaar en wil ook eigenlijk het liefst niets met elkaar te maken hebben. Hekken ertussen, jezelf opsluiten in een compound en vooral doen alsof die letterlijk bergen aan zwervers in el centro er niet zijn. Tegelijkertijd zijn er ook hele bijzondere plekken in deze stad die je hart toch weer sneller laten kloppen..zo eindigen we die avond in een louche buurt met onze die avond nog opgeduikelde vriend uit sao paulo in een fantastische sambabar met te bizar goede livemuziek..een zestigjarige braziliaan in te mooie pantalon en zeskoppige band zingt de sterren van de hemel over zijn land, de liefde, de armoede en vriendschap en zelfs wij stijve europeanen dansen hier de samba alsof we het al jaren doen en dat kan hier wel tussen jong en oud, traditioneel en modern, arm en rijk. De nodige biertjes en natuurlijk weer extreem verliefde braziliaanse stellen die niets anders doen dan heel de avond gepassioneerd zoenen maken dat zelfs bregje even uit haar laagconjunctuurtje stapt ;) met een brit met knotje..Wat een heerlijke avond! En dan maar weer hopen dat de taxi in deze megastad (20mln inwoners) je weer thuis brengt want met richtingsgevoel kom je hier nergens.
Wat wel een beetje vervelend bleef in sao paulo was de onophoudelijke regen, maar dat gaf ons een goede reden om het museumpark van sao paulo in te duiken..parque ibupreara..een prachtig park - met grijze luchten en regen dat wel - vol met musea van onze braziliaanse vrind (vrind wordt mijn nieuwe stopwoord geloof ik ) niemeyer en tropische plantages. Van concrete jungle even in een werkelijke jungle zeg maar..helaas was het museum voor moderne kunst vanwege verbouwing gesloten - mmm..sounds like home - en konden we alleen twee wisselexpo's van hedendaagse kunstenaars bewonderen. Zij reflecteerden in hun werk op de totstandkoming van de moderne staat brazilië en bekritiseerden veelal het rigide geloof daarbij in maakbaarheid en planning met uiteraard het failliet van een volledig op de tekentafel ontworpen stad als brasilia als ijkpunt. Ook bezochten we het museum voor afrobraziliaanse kunst..een fantastisch gebouw met enorme expositieruimtes waar je als tentoonstellingsmaker je lol in op kan...En dat had deze beste man of vrouw dan ook naar hartelust gedaan. Wat een overdaad aan verhalen en beelden! Zo'n beetje de hele (kunst) geschiedenis van de zwarte bewoner van deze aardbol werd in dit museum verteld, of daar werd iig een poging toe gewaagd..Kriskras door het museum zien we resten van schepen waarmee slaven naar brazilië zijn gevoerd tot kostuums van braziliaanse dames uit bahia tot stijlkamers van portugese kolonialen en de plaats die bedienden daarin innamen tot hedendaagse fotografie van een haïti na de aardbeving tot impressionistisch werk van afrikaanse schilders..aaah! Wat een overdaad! Maar misschien ook typisch voor het fenomeen wereldmuseum, museum voor nietwesterse kunst of hoe ze zich tegenwoordig ook willen
noemen..wat is niet-westers? Hoe vertel ik niet alleen een historisch verhaal maar vertel ik ook over het hier en nu? Wat betekent dit verleden nu eigenlijk voor het nu en laat ik kunst zien die zich naar westerse trends aanpast of wil ik mij beperken tot sociaalculturele objecten? Een prachtige collectie maar duidelijk een museum op zoek naar het verhaal dat zij wil vertellen.
Ook bezochten we het biennale gebouw waar de opbouw van de sao paulo fashionweek plaatsvond - shit we zijn te vroeg hier! - , de louise bourgeois spin en wandelden we vooral door het prachtige park waar zo'n
beetje heel zichzelf respecterend 'urban' jong sao paolo samen kwam om te skaten in dit niemeyer 'skatepark'..Wandelend door sp valt overigens op hoe multicultureel (irritant woord is dit eigenlijk geworden) sp eigenlijk is..sp is een grote mix van mensen uit alle delen van de wereld. Twee internationale studenten vertelden ons in een bar dat discriminatie op basis van geld vaker voorkomt dan discriminatie op basis van culturele afkomst of ras want iedereen heeft hier familie of vrienden die wel ergens een 'mix' van zijn...Rotterdam een multiculturele stad? eat your heart out! Geheel in deze traditie rondden we de avond dan ook af in een bar met een mix van mexicaanse, colombiaanse, argentijnse en canadese dames terwijl we werden voorzien van biertjes door onze costa ricaanse barman! Het is nog mogelijk..multiculturale steden zonder multiculturele issues...
's avonds pakten we tevreden de backpack in...omdat we dat hostel hol uit mochten - die laatste dag hadden we door waterproblemen met 35 hostelgasten 1 toilet en douche tot onze beschikking..gadverrr..maar ook omdat we tevreden op vier dagen sp terug keken..We doorkruisten een uur lang met 30kg bagage het metrostelsel van sp om belachelijke taxikosten te vermijden, checkten in bij tam airlines - waar we door de voltallige vrouwelijke ! crew van tam werden ondervraagd over onze prachtige haarkleur..oh my god is it real? - en stapten op het vliegtuig naar de cariben, op naar de zon!
Voor foto´s van sao paulo:
http://www.flickr.com/photos/annedehaij/sets/72157626195516468/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten