Na een dag bij de nonnen van het santa teresa klooster te hebben doorgebracht - ik moest toch een keer van die vloek van el tio uit de mijnen zien af te komen - bracht een immer prettige boliviaanse nachtbus ons naar la paz. Bij aankomst in La Paz om half zes 's ochtends op een busstation dat wederom veel weg had van een dependance van het leger des heils, kregen we vrijwel tegelijk van onze moeders uit nl het fijne bericht dat er die zelfde ochtend nog aardverschuivingen in la paz hadden plaatsgevonden..fijn..staan we dan..in la paz en in de ochtend dus..living on the edge..lekkerrr. Ons een weg banend tussen in ponchos gekleedde zwervers duiken we de eerste de beste taxi in en rijden la paz by night in..onze eerste indruk van deze megastad is niet per se een beste..wat een lelijkheid. In mijn beste spaans informeer ik bij onze taxichauffeur naar aardverschuivingen maar ook hier lacht de beste man onze zorgen weg. In bolivia zijn er elk jaar aardverschuivingen..een meer of minder schrikt hen niet af (?) We rijden in het pikkedonker - la paz
is onbedoeld ecofriendly, geen gebouw is aangelicht hier - door straten met betraliede gebouwen..we just love big cities in south america. En uiteraard is ons hostel op dit duistere tijdstip niet open..onze taxichauffeur ramt wat op de deur maar geen kik vanachter de tralies. Sta je dan in ghetto la paz, in het pikkedonker, met een
set tralies waarbij de bijlmerbajes schraal afsteekt en een taxichauffeur die je fijntjes vertelt dat er ook nog geen bar of restaurant geopend is en dus de enige oplossing is: teruggaan naar het busstation...aaargh!! Als we al weer met de staart tussen de benen terug willen gaan naar onze ponchovrinden van het station - ik heb
zelf nog een rode poncho bij me die ik ook ooit bij een buitenvoorstelling van conny janssen danst kreeg, misschien schept het een band - duikt een slaperige nachtwaker op tussen de tralies. Nu komt een anderhalve meter grote boliviaan niet per se in de buurt van mijn prins op het witte paard, maar op zo'n moment zoen je zo'n man gewoon! En wat een godsgeschenk blijkt dat hotel..we mogen er van onze number one boliviaan ook voor de inchecktijd al in en het heeft werkelijk waar niveautje hotel driesterren..yesss..there actually is a god!! Luiken en tralies dicht en tenzij we straks met hotel en al de berg afschuiven, laten we ook de landslides even voor wat ze zijn..zzzz..en zzzz...zzzz..'and I'm slim shady'..slim shady? ja hoor onze kamer zit boven een boliviaanse variant van een belwinkel..altijd al slim shady willen ontwaken....NEIN! Als Rihanna na drie nummers ons ook nog eens verblijdt met haar relatieperikelen besluiten we la paz te gaaan verkennen...En wat een stad!!
Vanuit de koffiebar onder ons hostel hebben we een prachtige view op de straten van la paz en de san francisco kerk..alles loopt hier door elkaar heen: cholitas met bolhoeden, hordes kinderen in schoolkostuums,
bejaarde mannetjes met statige hoeden met veer, moderne vrouwen in de laatste mode, toeristen met de waarschijnlijk nog die dag aangeschafte lama gear en zakenmannen die niet zouden misstaan op wallstreet..al
deze mensen begeven zich door deze gekke stad op 4000 meter hoogte waar oud en nieuw zich per vierkante meter lijkt af te wisselen en rijk, arm, traditioneel, modern, latino en indiaan moeiteloos naast elkaar lijkt te kunnen leven..la paz: heel veel lelijkheid, maar toch zo interessant! We wandelen direct voor ons hotel de mercado de las brujas (heksenmarkt) over en maken kennis met te lieve mensjes die ons bij een pak groene thee nog uit dank een set oorbellen voor de vruchtbaarheid cadeaugeven (yeah..die heb ik binnen ) en zien kramen met de meest bizarre middeltjes om je liefdesleven op te spicen, nare kwalen te verhelpen - een bierbuik, kletterende eierstokken, een pukkel op minder charmante plekken of een darm die in de knoop ligt,
those witches cure everything - en lama foetussen te offeren (oei wat stonken die foetussen in de felle zon)..Ook de bizar toeristische kramen met lamatruien, - mutsen, - tassen, ovenhandschoenen, en sokken
- is er serieus nog een lama over in dit land of lopen die beesten allemaal kaal rond - zijn een feest in la paz. Wat een mooie spullen voor ontzettend mooie prijzen! ´Nee breg..DRIE paar lama ovenhandschoenen is echt genoeg!´ We bezochten ook wat minder charmante delen van de stad en werden weer mateloos aangestaard en eindigden op het plein voor het presidentieel paleis waar zich werkelijk waar1000'en duiven ophielden (wander en nien, it was your living hell) en nog niet zo lang geleden een paar presidenten voor hun eigen paleis
waren verhangen, om de dag te eindigen in een restaurant met livemuziek en dans en jaja..bitterballen, hutspot en hollandse kippensoep. Toch bizar momentje..zit je midden in la paz, werk je een bitterbal naar binnen onder het genot van een song van acda en de munnik..en dan beseffen dat we de enige nederlanders in de bar zijn :-) La paz een crazy city!
Een dag later gaan we voor dag en dauw op om naar het lake titicaca af te reizen..vanaf minuut 1 was duidelijk dat we weer eens een te gaar reisbureatje hadden gekozen want we toerden eerst heel la paz door om nog 50 andere toeristen op te halen waaronder een groep die meende in alle vroegte 'I've got a feeling'
het raam van de lunchroom (ja wij komen inderdaad van een andere planeet). We besloten de dag net met een flink glas fijn af te sluiten toen we onze zweedse vrind voorbij zagen wandelen. Bizar toeval in deze
miljoenenstad. We toasten op het gekke maar intrigerende La Paz en hoorden nog fijn een berovingsverhaal aan. Een van de vikingen was overvallen, iemand gooide een emmer modder in zijn gezicht en in no time werden zijn zakken leeggehaald. Letterlijk crazy La Paz....wij vlogen de volgende dag voor dag en dauw naar Santa Cruz Bolivia.
Voor fotos van La Paz:
http://www.flickr.com/photos/annedehaij/sets/72157626195513716/
is onbedoeld ecofriendly, geen gebouw is aangelicht hier - door straten met betraliede gebouwen..we just love big cities in south america. En uiteraard is ons hostel op dit duistere tijdstip niet open..onze taxichauffeur ramt wat op de deur maar geen kik vanachter de tralies. Sta je dan in ghetto la paz, in het pikkedonker, met een
set tralies waarbij de bijlmerbajes schraal afsteekt en een taxichauffeur die je fijntjes vertelt dat er ook nog geen bar of restaurant geopend is en dus de enige oplossing is: teruggaan naar het busstation...aaargh!! Als we al weer met de staart tussen de benen terug willen gaan naar onze ponchovrinden van het station - ik heb
zelf nog een rode poncho bij me die ik ook ooit bij een buitenvoorstelling van conny janssen danst kreeg, misschien schept het een band - duikt een slaperige nachtwaker op tussen de tralies. Nu komt een anderhalve meter grote boliviaan niet per se in de buurt van mijn prins op het witte paard, maar op zo'n moment zoen je zo'n man gewoon! En wat een godsgeschenk blijkt dat hotel..we mogen er van onze number one boliviaan ook voor de inchecktijd al in en het heeft werkelijk waar niveautje hotel driesterren..yesss..there actually is a god!! Luiken en tralies dicht en tenzij we straks met hotel en al de berg afschuiven, laten we ook de landslides even voor wat ze zijn..zzzz..en zzzz...zzzz..'and I'm slim shady'..slim shady? ja hoor onze kamer zit boven een boliviaanse variant van een belwinkel..altijd al slim shady willen ontwaken....NEIN! Als Rihanna na drie nummers ons ook nog eens verblijdt met haar relatieperikelen besluiten we la paz te gaaan verkennen...En wat een stad!!
Vanuit de koffiebar onder ons hostel hebben we een prachtige view op de straten van la paz en de san francisco kerk..alles loopt hier door elkaar heen: cholitas met bolhoeden, hordes kinderen in schoolkostuums,
bejaarde mannetjes met statige hoeden met veer, moderne vrouwen in de laatste mode, toeristen met de waarschijnlijk nog die dag aangeschafte lama gear en zakenmannen die niet zouden misstaan op wallstreet..al
deze mensen begeven zich door deze gekke stad op 4000 meter hoogte waar oud en nieuw zich per vierkante meter lijkt af te wisselen en rijk, arm, traditioneel, modern, latino en indiaan moeiteloos naast elkaar lijkt te kunnen leven..la paz: heel veel lelijkheid, maar toch zo interessant! We wandelen direct voor ons hotel de mercado de las brujas (heksenmarkt) over en maken kennis met te lieve mensjes die ons bij een pak groene thee nog uit dank een set oorbellen voor de vruchtbaarheid cadeaugeven (yeah..die heb ik binnen ) en zien kramen met de meest bizarre middeltjes om je liefdesleven op te spicen, nare kwalen te verhelpen - een bierbuik, kletterende eierstokken, een pukkel op minder charmante plekken of een darm die in de knoop ligt,
those witches cure everything - en lama foetussen te offeren (oei wat stonken die foetussen in de felle zon)..Ook de bizar toeristische kramen met lamatruien, - mutsen, - tassen, ovenhandschoenen, en sokken
- is er serieus nog een lama over in dit land of lopen die beesten allemaal kaal rond - zijn een feest in la paz. Wat een mooie spullen voor ontzettend mooie prijzen! ´Nee breg..DRIE paar lama ovenhandschoenen is echt genoeg!´ We bezochten ook wat minder charmante delen van de stad en werden weer mateloos aangestaard en eindigden op het plein voor het presidentieel paleis waar zich werkelijk waar1000'en duiven ophielden (wander en nien, it was your living hell) en nog niet zo lang geleden een paar presidenten voor hun eigen paleis
waren verhangen, om de dag te eindigen in een restaurant met livemuziek en dans en jaja..bitterballen, hutspot en hollandse kippensoep. Toch bizar momentje..zit je midden in la paz, werk je een bitterbal naar binnen onder het genot van een song van acda en de munnik..en dan beseffen dat we de enige nederlanders in de bar zijn :-) La paz een crazy city!
Een dag later gaan we voor dag en dauw op om naar het lake titicaca af te reizen..vanaf minuut 1 was duidelijk dat we weer eens een te gaar reisbureatje hadden gekozen want we toerden eerst heel la paz door om nog 50 andere toeristen op te halen waaronder een groep die meende in alle vroegte 'I've got a feeling'
te moeten draaien op de iphone en een spaanse dame die zoveel woorden in monotone sound er in minuut naast bregjes oor wist uittekramen dat de woordsnelheid van een aantal bouwkundecollega's er bij zou verbleken.Na de buitensteden van la paz te zijn doorkruist..een en al schoonheid uiteraard..gleed onze gare bus door een prachtig landschap..De Cordillera Real. Werkelijk waar prachtige natuurwondertjes passeerden we weer!Dat beloofde wat. Al snel bleek echter dat we door een typisch Boliviaans fenomeen - de roadblock - niet via de gebruikelijke weg naar het meer konden rijden. We moesten via een andere weg door peru en de route zou anderhalf uur langer duren..maar goed..je wil toch naar dat ogenschijnlijk prachtige meer dus kiezen op elkaar. Na een lange tocht kwamen we echter aan bij de peruaanse grens en toen bleek de grensovergang overvol te zijn. Rijen en rijen mensen om peru in te mogen. Onze gids werd er nogal zenuwachtig van en bedacht spontaan het ingenieuze plan om ons samen voor een dag de peruaanse grens over te smokkelen. Hij had een vriendje bij de grens en die kon wel een oogje dicht knijpen...eh?? Of dit trucje illegaal was..? Ja dat wel natuurlijk..Daar hadden we natuurlijk direct zin in, illegaal de grens overgaan. We besloten voor eens in ons leven maar geen waaghals uit te hangen en moesten met zware tegenzin terug naar la paz. Hup..weer drie uur lang terug naar la paz..met als enige herinnering aan titicaca een streep water aan de horizon...We verdronken ons titicaca leed met een paar dure koffies en welgeteld 40 stuks souvenirs waarvoor we de jaarlijks teruglerende souvenirbag voor inrichtten. ´s Avonds aten we in la paz fantastisch indiaas..omdat het kan in la paz.
Helaas bleek de dag erna dat er ook heel veel NIET kan in la paz. Opnieuw blokkeerden boze bolivianen de wegen naar titicaca en konden we een van de mooiste meren van zuid-Amerika wederom op ons buik schrijven. Het is niet all glitter and glamour in Bolivia, for sure. Shopping bleek opnieuw onze troost en we ontdekten hoger op de berg nog een paar prachtige oude straten en musea tussen verder heel veel la paz lelijkheid en als klap op de vuurpijl werden we tijdens onze lunch nog even gefotografeerd en gefilmd door
miljoenenstad. We toasten op het gekke maar intrigerende La Paz en hoorden nog fijn een berovingsverhaal aan. Een van de vikingen was overvallen, iemand gooide een emmer modder in zijn gezicht en in no time werden zijn zakken leeggehaald. Letterlijk crazy La Paz....wij vlogen de volgende dag voor dag en dauw naar Santa Cruz Bolivia.
Voor fotos van La Paz:
http://www.flickr.com/photos/annedehaij/sets/72157626195513716/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten